Trabzonspor’un Taktiksel Çıkmazı ve Kadro Derinliği Sorunu: Sahadaki Yalnızlık

Trabzonspor’un son dönemdeki performansı ve saha içi tercihleri, futbol kamuoyunda yoğun eleştirilere neden oluyor. Bu yazımızda, takımın tek bir oyuncu üzerinden kurmaya çalıştığı oyun anlayışını, orta sahada yaşanan kronik problemleri ve bazı kritik oyuncu tercihlerinin sonuçlarını detaylıca ele alacağız. Bordo-mavili ekibin mevcut durumunu ve geleceğe yönelik beklentileri derinlemesine inceleyeceğiz.

Onuachu Sendromu: Tek Adam Üzerinden Kurulan Oyun

Trabzonspor’da Onuachu, sahada ayağı en iyi olan ve asist yapabilen nadir oyunculardan biri olarak öne çıkıyor. Ancak takımın genel stratejisi, Onuachu’yu bir nevi “ölümüne oynatmak” üzerine kurulu. Maçların son anlarına doğru, özellikle 90+7’ye kadar Onuachu’nun fiziksel olarak tamamen tükendiği gözlemleniyor.

Orta Saha Sorunu ve Oyun Kuramama

Takımın üç sezondur orta sahada büyük bir problem yaşadığı aşikar. Oyunun bu bölgeden kurulamaması, baskı ve presin etkisiz kalması, Onuachu’ya uzun toplarla oynama mecburiyetini doğuruyor. Ancak bu strateji de tek başına yeterli değil. Eğer oyun Onuachu üzerine kurulacaksa, onun etrafının donatılması gerekiyor. Onuachu bir gezegen ise, etrafında ona destek olacak, ikinci topları toplayacak oyuncuların bulunması şart. Mevcut kadroda bu destek yeterince sağlanamıyor ve Onuachu sahada adeta tek başına mücadele ediyor.

Kadro Tercihleri ve Yanlış Dizilişler

Olegbe ve Muçi gibi oyuncuların kötü performansları, takımın ilk yarıları adeta 9 kişi oynamasına neden oluyor. İkinci yarıya da bu oyuncularla başlanması ayrı bir tartışma konusu. Oyuncuların fiziksel ve zihinsel olarak hazır olmaması, takımın genel direncini düşürüyor. Teknik heyetin Augusto’yu serbest oynatması gibi değişiklikler yapılsa da, bu hamleler genellikle geç kalmış ve yeterince etkili olmamış gibi görünüyor. Batagov’un sakatlığı da eklenince, oyunu tek bir kişiye yüklemek beyhude bir çaba haline geliyor.

İstikrarsız Performans ve Mental Yorgunluk

Trabzonspor, bu sezon inişli çıkışlı bir grafik sergiliyor; özellikle iç saha maçlarında bu durum daha belirgin. Deplasman oyunları (Fenerbahçe maçı öncesi gösterilen performans gibi) ile iç saha oyunları arasında ciddi farklar var. İç sahada takımın üzerinde adeta bir “ölü toprağı” olduğu, oyuncuların mental olarak bitkin olduğu gözlemleniyor.

Takım Üzerindeki Ölü Toprağı

Sahada iş yapan Onana, Batagov ve Onuachu dışında neredeyse kimse yok. Zupkov, Olegbe ve Muçi gibi isimlerin kötü performansı, takımın sekiz kişiyle oynaması anlamına geliyor ki bu da bir maçı çevirmek için yeterli değil. Oyuncular üzerindeki fiziksel düşüş, özellikle 70. dakikadan sonra belirginleşiyor. Bu durum, Fenerbahçe maçının psikolojik etkilerine de bağlanabilir, ancak profesyonel futbolcuların yeni bir sayfa açması beklenir.

Teknik Direktör Tercihleri ve Geliştirilemeyen Oyuncular

Yedek kulübesinden medet umulan oyuncunun hala Visca olması, eleştirilerin odağında. Visca tecrübesiyle bir şeyler yapmaya çalışsa da, artık beklenen etkiyi yaratamıyor. Birçok top onun üzerinden kaybediliyor.

Sikan’ın Potansiyeli ve Yedek Kulübesindeki Akıbeti

Fatih Hoca’nın Sikan konusundaki “takıntılı” tavrı ise soru işaretleri yaratıyor. Sikan, Trabzonspor’a gelmeden önce Shakhtar Donetsk formasıyla Şampiyonlar Ligi’nde goller atmış, asistler yapmış, üstün performans sergilemiş bir oyuncuydu. Bir oyuncuyu oynatarak geliştirebilir, hazır hale getirebilirsiniz. Oyuncuyu oynatmamak, onun moralini düşürerek hazırlanma sürecini uzatır. Nitekim, Zupkov’un oyundan çıkarken gösterdiği tepki de bu durumu destekler nitelikte.

Danilo Sikan’ın yalnızca Fatih Hoca tarafından değil, Şenol Güneş döneminde de tam olarak tercih edilmemesi, oyuncunun kendisinde de bir sorun olabileceği düşüncesini akla getiriyor. Ancak Şenol Güneş döneminde sol önde oynatıldığında verimli işler yaptığı da biliniyor.

Muçi’nin Hayal Kırıklığı Yaratan Performansı

Trabzonspor’un orta sahadaki en büyük sorunlarından biri, forvetle orta saha arasındaki bağlantının kurulamamasıydı. Muçi, bu sorunu çözmek için transfer edilmişti ancak Trabzonspor’da “bir sayfa dahi açamadı”. İki maçlık performansıyla, Beşiktaş’ta yapılan eleştirileri adeta doğrular nitelikte bir görüntü sergiliyor. Fatih Hoca’nın Muçi’den beklentisi yüksek olsa da, mevcut oyununu sürdürdüğü sürece bu beklentilerin karşılanması zor görünüyor.

Gaziantep Maçı Analizi: Çözülemeyen Oyun ve Defolar

Trabzonspor, gücü biraz daha denk olan rakiplerle karşılaştığında, özellikle Samsunspor, Fenerbahçe ve son olarak Gaziantep FK maçlarında “defolarını” ortaya koyuyor. Gaziantep’in son üç maçta dokuz puan toplaması ve Burak Hoca’nın takım üzerindeki etkisi, Trabzonspor’un işini zorlaştırdı. Antep’in reorganize olmuş, derinlemesine ve genişlemesine baskıyı çözebilen bir takım olması, Trabzonspor’un maç başı planı olan ön alan baskısını etkisiz kıldı.

İlk Yarının Verimsizliği ve Tribünlerin Tepkisi

Maçın ilk yarısı her iki takım için de adeta bir “çöp” gibiydi; ne bir istek ne bir arzu vardı. Tribünlerdeki boşluklar da bu isteksizliğe ayna tutuyordu. Trabzonspor’un önde baskıyla başlayıp 10 dakika sonra kendi yarı sahasına çekilmesi ve alan adam kontrolüne dönmesi, oyunu çözmekte zorlandığını gösterdi. Eğer Onuachu’nun oyun kurulumunda devamlı faydalanmak isteniyorsa, onun indireceği ikinci topları oynayacak profilin doğru seçilmesi gerekiyor. Muçi ve Olegbe gibi oyuncular bu role uygun değil. Gaziantep’in orta sahada bire bir adam markajı yapması, Muçi’nin ilk yarı boyunca tamamen etkisiz kalmasına neden oldu. Olegbe ise Fenerbahçe maçından beri kötü performansını sürdürüyor. Ozan da orta saha ile ileri uç arasında kararsız kaldı.

Gol Üretme Sıkıntısı ve Alternatiflerin Yokluğu

Trabzonspor’un gol üretme konusundaki sıkıntıları istatistiklere de yansıyor. Bu sezon oynadığı 6 Süper Lig maçında yalnızca 5 gol atabildi; bu, 2016-2017 sezonundaki 3 gollük dönemin ardından en düşük sayı. Takımın tek çaresi Onuachu gibi görünüyor, ancak bu durum onu da tıkıyor. Yakalarsa bir gol sıkıştırıyor ve takım o gole yatıyor.

Pina’nın maç sonrası “Kazandığımız bir puandan değil, kaybettiğimiz iki puandan bahsetmemiz lazım” açıklaması, takımın beklentilerini ve hayal kırıklığını özetliyor. Trabzonspor ikinci yarıda istekliydi, rakibi zorladı ancak istenen tempoyu yakalayamadı. Alternatif üretememek, gol yollarını tıkadı. Antep’in merkezi kalabalık tutması, Trabzonspor’un kanatlardan da etkili olamamasına yol açtı. İstenilen ortalar veya hava topları gelmeyince Onuachu da yalnız kaldı. Takımın golü ise Onana’nın uzun pası ve rakip kalecinin hatasıyla geldi; bu, organize bir gol değil, bireysel yetenek ve rakip hatası sonucu ortaya çıkan bir goldü. Bu durum, Trabzonspor’un oyun kombinasyonundan yoksun olduğunu gösteriyor.

Sorun Çözen Oyuncuların Eksikliği

Teknik adamların en az 4-5 tane “sorun çözen” oyuncuya sahip olması gerekir. Trabzonspor’un şampiyon olduğu kadroda Bakasetas, Siopis, Hamsik, Nwakaeme, Cornelius, Edgar, Vitor Hugo, Peres, Uğurcan gibi atan, tutan, orta sahası organize eden birçok kilit oyuncu vardı. Ancak mevcut kadroda bu tür sorun çözen oyuncuların eksikliği göze çarpıyor. Kadro derinliğinin zayıf olması, teknik direktör Fatih Hoca’nın elini kolunu bağlıyor.

Olegbe’nin beklenen performansı sergileyememesi, Sikan gibi potansiyelli bir oyuncunun kenarda beklemesi, takımın kanat etkinliğini de düşürüyor. Futbol artık sadece yetenekle değil, fiziksel güç, atletizm ve dinamik oyuncularla oynanan bir oyun haline geldi. Trabzonspor’un topu hızlıca üçüncü bölgeye taşıyamaması ve son paslardaki yavaşlığı, rakip savunmanın yerleşmesine izin veriyor ve bu da gol bulmayı zorlaştırıyor.

Sonuç: Trabzonspor, mevcut oyun anlayışı ve kadro derinliği eksikliğiyle yarışta geride kalma tehlikesiyle karşı karşıya. Özellikle gol yollarında tek bir oyuncuya bağımlılık, orta sahadaki bağlantı sorunları ve bazı oyuncuların beklentilerin altında kalması, takımın genel performansını olumsuz etkiliyor. Gelecek haftalarda bu sorunlara çözüm bulunamazsa, Trabzonspor için hedeflere ulaşmak daha da zorlaşacak gibi görünüyor.